تا دیر نشده برای خودت یاری برگزین! آدمی بی‌دلدار و محبوب نمی‌تواند این جهان را از سر بگذراند. یارِ خوب، همان همدمِ همدلی است که یار و یاور انسان در سختی و آسانی و در همهٔ اوقات زندگی است. او به انسان کمک می‌کند در روزهای تاریک و شب‌های گرفته نمانَد و از آنها عبور کند، و حضور او در روزهای روشن و شب‌های پُرستاره، نهایتِ لذت را برای آدمی ممکن می‌سازد. یار و محبوب، رنگی از شادی را به زندگی می‌پاشد و طعمی از عشق را به زندگی می‌دهد که هیچ‌چیز را نمی‌توان جایگزین آن کرد. اما انسان کدام یار را باید برگزیند تا پس از چندی احساس نکند که مغبون شده است؟

محبت حضرت زهرا (س)، که خود محبوب رسول‌الله و محبوب خداوند بوده است، یک مصداق «راه راست» (مستقیم، سریع، بدون کژی و انحراف؛ همان الصراط المستقیمِ مذکور در سورهٔ حمد) است که آدمی را به فطرت الهی خویش می‌رساند. و انسانی که الوهیت درونش بالفعل شده باشد، به وصل الهی رسیده و از زندان نفْس رها شده است. و این خودِ بهشت است.