در یادداشتی دیگر، از این گفتیم که شب قدر چه ماهیت و کیفیتی دارد؛ هرچند کسی جز انسان کامل به درک حقیقتِ این شب نمیتواند رسید. بااینحال، «آب دریا را اگر نتوان کشید/ هم بهقدر تشنگی باید چشید.» در یادداشت حاضر قصد داریم با همین رویکرد، تلاش کنیم تا انشاءالله دریابیم از میان همهٔ دعاهایی که در این شبِ پُرقدر میتوان به درگاه الهی داشت، بهترینِ آنها چه دعایی است.
ماه رمضان
باید از شب گفت و از کیفیتِ لیلی… آری، لیلی؛ یار آسمانی. شب فرا رسیده. قدر آمده. سحر است و ماهِ رمضان میبارد. آری، خودِ ماه رمضان است که چون باران میبارد… زیر باران باید رفت… پس بیا، بیا سالکِ صادق، بیا تا در این شبِ نورانی، از قدرِ این شب بگوییم…
از ابنعباس روایت کردهاند که گفت: «حضرت رسول (ص) برای روزهٔ هر روز ماه مبارک رمضان فضیلت بسیار بیان فرمود و برای هر روز دعای مخصوصی با فضیلت و ثواب بسیار برای آن ذکر کرد.» آنچه در ادامه میآید، ترجمانی است شاعرانه از دعاهای روزانهٔ این ماه مبارک و زیبا؛ ماهی که هر روزش با سحر آغاز میشود. امید که بر جانتان بنشیند.
رمضان بیش از آنکه یک ماه (یک بازهٔ زمانی) باشد، یک کیفیت وجودی است. در این کیفیتِ وجودی، حجابهای حائل میان انسان و حقیقت، میان دنیا و آخرت، میان باطن و ظاهر، میان این جهان و عالم غیب نازکتر میشود و امکان اتصال با عالم بالا سهلتر از همیشه خواهد بود. بنابراین کسانی که در اوقات دیگر سال نیز چنان اتصالی دارند میشود گفت که در کیفیت رمضانی به سر میبرند.
رمضان یک سلوکِ تمامعیار است. ماه رمضان آغاز شده است. برای اینکه قدر این ماه پُربرکت را بیش از پیش بدانیم، پیشنهاد میکنم همین امشب دعای وداع با این ماه را بخوانیم. بخوانیم تا ببینیم اندکزمانی دیگر، چه ماهی را پشت سر گذاشتهایم و سالی دیگر باید منتظر بمانیم تا اگر عمری باشد، رمضانی دیگر را درک کنیم.