حُسنِ احسانِ حَسَن دیدم و مدهوش شدم
پس از آن، بادهٔ‌حُسنای‌حَسَن‌نوش شدم

باده‌ها آمده از کوثرِ حق، بی‌واسط
این‌چنین در نظرِ خویش فراموش شدم

عید فطر آمده از راه هم‌اکنون ای جان
عید زیبای پر از آینه، عیدِ رمضان

آینه داده که بینید هم‌اکنون خود را
تا ببینید چه گشتید پس از این باران

ماه رمضان آمده با کرّ فراوان
تا محو کند فرّ دروغینِ حریفان

آری، رمضان است همان نصرِ پُر از فرّ
آن «فتح مبین» است که آید ز پسِ آن

سحر اصلِ کلام عاشقانه است
سحر عشق است، عشقِ بی‌بهانه است

سحر بارانِ عشق است و رهایی
در او پیداست نورِ کبریایی

کنون که آمد از رَه لیلة‌القدر
شده وقت رها گشتن از این قبر

کدامین قبر بدتر زین پلید است
همان نفْسی که جانت را دریده است