مَهدیِ صاحبزمان، مولای جان
واسطِ بینِ زمین و آسمان
یارِ غایب از نظر، نورِ جهان
پیر و مُرشد، رهنمای سالکان
مَهدیِ صاحبزمان، مولای جان
واسطِ بینِ زمین و آسمان
یارِ غایب از نظر، نورِ جهان
پیر و مُرشد، رهنمای سالکان
ماه رمضان آمده با کرّ فراوان
تا محو کند فرّ دروغینِ حریفان
آری، رمضان است همان نصرِ پُر از فرّ
آن «فتح مبین» است که آید ز پسِ آن
یس (یاسین) خبر از یاس میدهد. عطر خوش یاس از همین نخستین آیه، در سورهای که قلب قرآن است، استشمام میشود. در یاسین، در این سورهٔ آسمانی و اسراری، باید یاس را جُست. و جوینده، تردید نباید کند که یابنده خواهد بود به لطف و عنایت الهی.
لادن
ایرانِ امروزِ ما
ایرادْ بسیار دارد
و در نحوه برگزاریِ
آیینهای عزاداریِ
حضرت اباعبدالله الحسین (ع) هم
آسیبشناسیِ فراوانی
میتوان انجام داد.
لادن
کسانی که درد را
درک نمیکنند
برای من
قابلِ درک نیستند!
آن کس که تو را دید ز خود رَست، حسین!
دل از همه بُگسست و به تو بست، حسین!
غیر از تو چرا یارِ دگر بُگزینیم؟
عشق تو همان کمالِ عشق است، حسین!
از محرم سال ۶۱ هجری قمری تا محرم سال ۱۴۴۶ هجری قمری، دقیقاً ۱۳۸۵ سال گذشته و از پسِ اینهمه سال ــ نزدیک ۱۴ قرن ــ هنوز برای «شهدای دشت کربلا» و در رأس آنها حضرت حسین بن علی (ع) اشکها در سراسر جهان ریخته میشود. آیا دلیلی دارد که این واقعه در گسترهٔ این زمان طولانی زنده مانده است؟