بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند بخشندهٔ مهربان
يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكارِهِ، وَيَا مَنْ يُفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدائِدِ، وَيَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الْمَخْرَجُ إِلىٰ رَوْحِ الْفَرَجِ
ای که گره دشواریها به او گشوده گردد، و ای که تیزی سختیها به او کُند شود، و ای که خروج از تنگنا و تیرگی به سوی گشایش و روشنی از او درخواست شود!
ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعابُ، وَتَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبابُ، وَجَرىٰ بِقُدْرَتِكَ الْقَضاءُ، وَمَضَتْ عَلىٰ إِرادَتِكَ الْأَشْياءُ
سختیها رامِ قدرتِ تو و کارآمدیِ اسباب به لطف بینهایت توست، و رویدادها به نیروی تو در جریانند و همهچیز به خواست تو در کارند.
فَهِىَ بِمَشِيئَتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ، وَبِإِرادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ
آنها، بیآنکه کلامی بگویی، گوش به فرمان تو پیش میروند و بیآنکه بازشان داری، به ارادهٔ تو متوقف میشوند.
أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ، وَأَنْتَ الْمَفْزَعُ فِى الْمُلِمَّاتِ، لَايَنْدَفِعُ مِنْها إِلّا ما دَفَعْتَ، وَلَا يَنْكَشِفُ مِنْها إِلّا ما كَشَفْتَ
تویی آن که در سختیها میخوانند و در بلاها پشتوپناه مییابند، و چنین دشواریهایی دور نمیشوند مگر آنکه تو دورشان کنی و برطرف نمیشوند مگر آنکه تو برطرفشان سازی.
وَقَدْ نَزَلَ بِى يَا رَبِّ ما قَدْ تَكَأَّدَنِى ثِقْلُهُ، وَأَلَمَّ بِى ما قَدْ بَهَظَنِى حَمْلُهُ
و پروردگارا! بر من چیزی فرو افتاده که سنگینیاش رنجم افزوده و بر دوشم باری قرار گرفته که طاقتم از کف برده است.
وَبِقُدْرَتِكَ أَوْرَدْتَهُ عَلَىَّ، وَبِسُلْطانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَىَّ
و تو آن را با قدرت خویش بر من وارد ساختهای و با فرمانروایی خویش به سویم روانه داشتهای.
فَلا مُصْدِرَ لِما أَوْرَدْتَ، وَلَا صارِفَ لِما وَجَّهْتَ، وَلَا فاتِحَ لِما أَغْلَقْتَ، وَلَا مُغْلِقَ لِما فَتَحْتَ، وَلَا مُيَسِّرَ لِما عَسَّرْتَ، وَلَا ناصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ
پس بازگردانندهای برای آنچه تو وارد ساختهای نیست و نه برطرفکنندهای برای آنچه تو روانه ساختهای، آنچه را تو فرو بستهای کس نمیتواند گشود و آنچه را تو گشودهای کس نمیتواند فرو بست، و آسانبخشی برای آنچه تو دشوار ساختهای نیست و نه یاریگری برای آن که تو خوارش داشتهای.
فَصَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَافْتَحْ لِى يَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ؛ وَاكْسِرْ عَنِّى سُلْطانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ، وَأَنِلْنِى حُسْنَ النَّظَرِ فِيما شَكَوْتُ، وَأَذِقْنِى حَلاوَةَ الصُّنْعِ فِيما سَأَلْتُ، وَهَبْ لِى مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَفَرَجاً هَنِيئاً، وَاجْعَلْ لِى مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً
پس بر محمد و خاندانش درود فرست، و درِ گشایش را ــ پروردگارا! ــ به فضل و احسان خویش بر من گشوده دار و فرمانروایی غم بر من را با توان خویش در هم شکن و به پایان آر. و در آنچه از آن به تو گلایه کردم، به نیکی بنگر و شیرینیِ برآورده شدن خواستهام را در کامم فرو بر. و از سوی خود، رحمت و گشایشی دلپذیر را به من عطا کن و از نزد خویش راه خروجی بیدرنگ برایم مهیا کن.
وَلَا تَشْغَلْنِى بِالاهْتِمامِ عَنْ تَعاهُدِ فُرُوضِكَ، وَاسْتِعْمالِ سُنَّتِكَ
و چنان مشغولم مدار که به تعهد در انجام فرایضت (که نشانهٔ بندگی من در برابر تو و راه ارتباطِ مستقیمِ من با توست)، و به کار بستن سنّتات (که مجموعه قوانینی است که تو برای زندگیِ سالم و شایسته در عالم وضع کردهای)، همّت نگمارم.
فَقَدْ ضِقْتُ لِما نَزَلَ بِى يَا رَبِّ ذَرْعاً، وَامْتَلَأْتُ بِحَمْلِ ما حَدَثَ عَلَىَّ هَمّاً، وَأَنْتَ الْقادِرُ عَلىٰ كَشْفِ ما مُنِيتُ بِهِ، وَدَفْعِ ما وَقَعْتُ فِيهِ، فَافْعَلْ بِى ذٰلِكَ وَإِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ، يَا ذَاالْعَرْشِ الْعَظِيمِ، وَذَاالْمَنِّ الْكَرِيمِ، فَأَنْتَ قادِرٌ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ، آمِينَ رَبَّ الْعالَمِينَ.
که پروردگارا! من از آنچه به سرم آمده در تنگنایم و از غلبه بر آن ناتوان، و از کشیدن بارِ آنچه بر من رفته غرق اندوهم توأمان. و تویی که در برداشتن آنچه بدان دچارم، و برطرف کردن آنچه در چنگ آنم، توانایی! پس برایم اینگونه کن هرچند لایق آن نیم، ای دارندهٔ عرش بزرگ، و ای نعمتبخشِ گشادهدست، تویی توانای مطلق، ای مهربانترینِ مهربانان، پس دعایم مستجاب کُن ای پروردگارِ جهانیان!
این نیایش عاشقانهٔ حضرت امام سجاد، زینالعابدین، علی بن الحسین (ع) را با خوانش زیبای علی فانی گوش کنید:
▫️علیاکبر قزوینی
بیست و هشتم ماه مبارک رمضان ۱۴۴۴
سیام فروردین ۱۴۰۲
تهران