ماه رجب آمد که بگوید به عزیزان
مژده! که رسیده است کُنون فصل بهاران
شعبان بود از پی، رمضان است پس از آن
جویید در این هر سه مَه آن لؤلؤ شایان
لؤلؤ که چه باشد؟ بُوَد آن دُرّ نهانی
حوری که عیان است، عیان، چون مَهِ تابان۱
در عُمق وجودت بِنِگر سالک صادق
تا فاش ببینی که بُوَد در تو هم از آن
آنی که چو آن است دمادم تر و تازه
نامش بُوَد از بهر تو مکتوب و نمایان۲
آن حورِ درونت دهد از روح نشانه
روحی که حضور است و بُوَد حُرّیت از آن
آن رَه به درون است، رَه و راهِ رهایی
گفتا که: «مجو راهِ دگر پس تو، ای انسان!»۳
این راه بُوَد کوتَه و هم راست، عزیزم
یک گام تو بردار و مپُرسا دگر از آن!
▫️علی‌اکبر قزوینی
میلاد مبارک امام محمد باقر (ع)
یکم رجب ۱۴۴۶
سیزدهم دی ۱۴۰۳
تهران
- اشاره به آیات ۲۲ و ۲۳ سورهٔ واقعه: وَحُورٌ عِينٌ . كَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ/ و حوری عیان، همچون لؤلؤِ نهان! ↩︎
- دیباچهٔ مثنوی عاشقی را هم ببینید. ↩︎
- اشاره به آیهٔ ۲۱ سورهٔ ذاریات: وَفِي أَنْفُسِكُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ/ و در خودِ شما، پس مگر نمی‌بینید؟! ↩︎