تا دیر نشده برای خودت یاری برگزین! آدمی بیدلدار و محبوب نمیتواند این جهان را از سر بگذراند. یارِ خوب، همان همدمِ همدلی است که یار و یاور انسان در سختی و آسانی و در همهٔ اوقات زندگی است. او به انسان کمک میکند در روزهای تاریک و شبهای گرفته نمانَد و از آنها عبور کند، و حضور او در روزهای روشن و شبهای پُرستاره، نهایتِ لذت را برای آدمی ممکن میسازد. یار و محبوب، رنگی از شادی را به زندگی میپاشد و طعمی از عشق را به زندگی میدهد که هیچچیز را نمیتوان جایگزین آن کرد. اما انسان کدام یار را باید برگزیند تا پس از چندی احساس نکند که مغبون شده است؟
دیدار
ماه رجب آمد که بگوید به عزیزان
مژده! که رسیده است کُنون فصل بهاران 🙂
لادن
گاهی از تلاش عالِمانی
ــ از هر حیطه ــ
که با تمام توان میکوشند
ثابت کنند که
خدایی نیست
و معنایی برای زندگی
در کار نیست
و همهچیز
فقط همین هیاهوی سرگیجهآورِ
دنیای ماده است
خندهام میگیرد.
یس (یاسین) خبر از یاس میدهد. عطر خوش یاس از همین نخستین آیه، در سورهای که قلب قرآن است، استشمام میشود. در یاسین، در این سورهٔ آسمانی و اسراری، باید یاس را جُست. و جوینده، تردید نباید کند که یابنده خواهد بود به لطف و عنایت الهی.
مثنوی ما سرای عاشقی است
عطر نابش عطر یاس رازقی است
هست اینجا صحبت از قرآن و یار
آنچه جانها را کند همچون بهار
آن کس که تو را دید ز خود رَست، حسین!
دل از همه بُگسست و به تو بست، حسین!
غیر از تو چرا یارِ دگر بُگزینیم؟
عشق تو همان کمالِ عشق است، حسین!