ببین لادن سحر را که چه زیباست
چنان زیبا که گویی عین رؤیاست
نه آن رؤیا که خواب است و خیال است
نه آن دلبر که وصلِ او محال است
تو که بیدار هستی اندر این ماه
تماشا کن سحر را در سحرگاه
کنون که آمد از رَه لیلةالقدر
شده وقت رها گشتن از این قبر
کدامین قبر بدتر زین پلید است
همان نفْسی که جانت را دریده است
شب بیست و سه آمد از مَهِ یار
شبی که مینگردد هیچ تکرار
در یادداشتی دیگر، از این گفتیم که شب قدر چه ماهیت و کیفیتی دارد؛ هرچند کسی جز انسان کامل به درک حقیقتِ این شب نمی‌تواند رسید. با‌این‌حال، «آب دریا را اگر نتوان کشید/ هم به‌قدر تشنگی باید چشید.» در یادداشت حاضر قصد داریم با همین رویکرد، تلاش کنیم تا ان‌شاءالله دریابیم از میان همهٔ دعاهایی که در این شبِ پُرقدر می‌توان به درگاه الهی داشت، بهترینِ آنها چه دعایی است.
از یکم فروردین ۱۴۰۱، شعرهایی را به‌مناسبت نوروز و آغاز سال نو سروده‌ام که در اینجا، آنها را تقدیم شما می‌کنم. اگر عمری و توفیقی باشد، در سال‌های بعد نیز شعرهایی از این جنس را در ادامهٔ همین مطلب ارسال خواهم کرد؛ شعرهایی که حال‌وهوایشان، نیایشی است به درگاه خدای بهار، خدای بهارآفرین، خدای یگانه که جز او خدایی نیست!
باید از شب گفت و از کیفیتِ لیلی… آری، لیلی؛ یار آسمانی. شب فرا رسیده. قدر آمده. سحر است و ماهِ رمضان می‌بارد. آری، خودِ ماه رمضان است که چون باران می‌بارد… زیر باران باید رفت… پس بیا، بیا سالکِ صادق، بیا تا در این شبِ نورانی، از قدرِ این شب بگوییم…
از ابن‌عباس روایت کرده‌اند که گفت: «حضرت رسول (ص) برای روزهٔ هر روز ماه مبارک رمضان فضیلت بسیار بیان فرمود و برای هر روز دعای مخصوصی با فضیلت و ثواب بسیار برای آن ذکر کرد.» آنچه در ادامه می‌آید، ترجمانی است شاعرانه از دعاهای روزانهٔ این ماه مبارک و زیبا؛ ماهی که هر روزش با سحر آغاز می‌شود. امید که بر جانتان بنشیند.
رمضان بیش از آنکه یک ماه (یک بازهٔ زمانی) باشد، یک کیفیت وجودی است. در این کیفیتِ وجودی، حجاب‌های حائل میان انسان و حقیقت، میان دنیا و آخرت، میان باطن و ظاهر، میان این جهان و عالم غیب نازک‌تر می‌شود و امکان اتصال با عالم بالا سهل‌تر از همیشه خواهد بود. بنابراین کسانی که در اوقات دیگر سال نیز چنان اتصالی دارند می‌شود گفت که در کیفیت رمضانی به سر می‌برند.
وقت سحر است لادن
سحر
سحر
سحر…
رمضان یک سلوکِ تمام‌عیار است. ماه رمضان آغاز شده است. برای اینکه قدر این ماه پُربرکت را بیش از پیش بدانیم، پیشنهاد می‌کنم همین امشب دعای وداع با این ماه را بخوانیم. بخوانیم تا ببینیم اندک‌زمانی دیگر، چه ماهی را پشت سر گذاشته‌ایم و سالی دیگر باید منتظر بمانیم تا اگر عمری باشد، رمضانی دیگر را درک کنیم.
و از نمازهای واجب، لادن
که مختص زائرانِ عاشق است
نمازی است اسراری
نامش نمازِ دیدار.
تا دیر نشده برای خودت یاری برگزین! آدمی بی‌دلدار و محبوب نمی‌تواند این جهان را از سر بگذراند. یارِ خوب، همان همدمِ همدلی است که یار و یاور انسان در سختی و آسانی و در همهٔ اوقات زندگی است. او به انسان کمک می‌کند در روزهای تاریک و شب‌های گرفته نمانَد و از آنها عبور کند، و حضور او در روزهای روشن و شب‌های پُرستاره، نهایتِ لذت را برای آدمی ممکن می‌سازد. یار و محبوب، رنگی از شادی را به زندگی می‌پاشد و طعمی از عشق را به زندگی می‌دهد که هیچ‌چیز را نمی‌توان جایگزین آن کرد. اما انسان کدام یار را باید برگزیند تا پس از چندی احساس نکند که مغبون شده است؟
دعای ماه رجب دعای واقعاً شگرف و شگفتی است. از امام صادق (ع) نقل شده که فرموده‌اند این دعا را در سراسرِ ماه رجب، بعد از نمازها بخوانید. و مضمون این دعا، سراسرْ طلب خیر و برکت از خداوند است. در این نوشته قصد داریم با مفاهیم و معانیِ عمیق و بلند این دعا بیشتر آشنا شویم تا ان‌شاءالله توفیق خواندن آن که حاصل شد، با درکی بهتر به درگاه الهی برویم و با کلمات نورانی این دعا، او را بخوانیم.
ای که گره دشواری‌ها به او گشوده گردد، و ای که تیزی سختی‌ها به او کُند شود، و ای که خروج از تنگنا و تیرگی به سوی گشایش و روشنی از او درخواست شود!
ماه رجب آمد که بگوید به عزیزان
مژده! که رسیده است کُنون فصل بهاران 🙂